Antalya’da 2008 yılında geçirdiği trafik kazası sonrası felç kalan, yakınlarına ulaşılamayan ve DNA testlerine rağmen kimliği belirlenemeyen bir çocuğu sahiplenerek ona yıllarca annelik yapan Gülsüm Kabadayı’nın ve “Umut” adını verdiği oğlunun hikâyesini anlatan “Bi Umut” filmi geçtiğimiz günlerde vizyona girdi. Gerçek bir hayat hikâyesine dayanan filmde, tedavi gören bir yakınına refakat eden Gülsüm Anne, trafik kazası sonucu aynı hastanenin yoğun bakım servisinde kalan ve adı bile bilinmeyen gençle ilgilenmeye başladı. Kimsesiz gencin “koruyucu ailesi” olan 3 çocuk annesi Gülsüm Kabadayı ‘Bir ay yaşamaz’ denilen genci, anneliği ve sevgisi sayesinde 10 yıl yaşattı. Umut özel rehabilitasyon merkezindeki tedavilerinin ardından oturmayı ve başını dik tutmayı başardı. Elini kaldırabilen, sorulara da göz kapaklarını kapatarak yanıt veren Umut, “anne” diyerek Gülsüm annenin sevgisini karşılıksız bırakmadı. Umut’un Antalya’daki sıcak havalardan rahatsız olması nedeniyle Korkuteli ilçesine yerleşen Kabadayı burada yardıma muhtaç çok sayıda engelli olduğunu fark ederek Korkuteli Engelli Aileleri Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’ni kurdu. Kabadayı, birçok engellinin tekerlekli sandalye, hasta yatağı gibi ihtiyaçlarını karşıladı. Sevgi ve fedakarlık timsali Gülsüm Kabadayı “yılın annesi” seçildi. İyilik, merhamet ve insanlık temalarını merkezine alan, Gülsüm anne ile Umut’un hikâyesini anlatan “Bi Umut” filminin yönetmen koltuğunda Gökhan Arı otururken, senaryosunu ise Mert Dikmen ile Mustafa Uslu kaleme aldı. Filmde Gülsüm Kabadayı’yı Hülya Duyar, Umut karakterini ise genç Rus oyuncu Leon Kemstach canlandırıyor. Ayrıca Bahtiyar Engin, Arzum Onan, Fikret Kuşkan, Hayat Van Eck, Celal Öztürk, Gürberk Polat, Yüsra Geyik, Mehmet Esen, Necmi Yapıcı ve Levent Ülgen gibi başarılı oyuncular yer alıyor. Yeni Şafak Pazar olarak; Gülsüm Kabadayı, yönetmen Gökhan Arı, Gülsüm Kabadayı karakterini canlandıran Hülya Duyar ve Umut rolünü canlandıran Rus oyuncu Leon Kemstach ile konuştuk.
Film boyunca gözümün önünde o günler canlandı
Film çekimlerinin Antalya’da, kendi yaşadığı yerlerde yapıldığını anlatan Kabadayı, “Çekimler sırasında sanki yıllar önce yaşadığımız o günleri yeniden yaşadım. Evimin, dedemin mekanlarının atmosferi filme bambaşka bir ruh kattı” açıklamasını yapıyor. Filmi izlerken Umut’un hep yanında olduğunu belirten Kabadayı, “Onu hiç unutmadım. Film boyunca gözümün önünde o günler canlandı. Aynı duyguları yeniden yaşadım, hatta bazı anlar ilkinden bile daha derin hissettirdi” ifadelerini kullanıyor.
Film boyunca gözümün önünde o günler canlandı
Film çekimlerinin Antalya’da, kendi yaşadığı yerlerde yapıldığını anlatan Kabadayı, “Çekimler sırasında sanki yıllar önce yaşadığımız o günleri yeniden yaşadım. Evimin, dedemin mekanlarının atmosferi filme bambaşka bir ruh kattı” açıklamasını yapıyor. Filmi izlerken Umut’un hep yanında olduğunu belirten Kabadayı, “Onu hiç unutmadım. Film boyunca gözümün önünde o günler canlandı. Aynı duyguları yeniden yaşadım, hatta bazı anlar ilkinden bile daha derin hissettirdi” ifadelerini kullanıyor.
Duyar, kendi yaşam öyküsünün de Gülsüm Kabadayı’nın hikâyesine paralellik taşıdığını belirtiyor ve ekliyor: “Aslında Gülsüm anneyle aramızda büyük bir yakınlık var. Ben 13 yaşındayken anne olmamaya karar vermiştim, bu da çocukluğumda yaşadığım bazı durumlarla ilgiliydi. Ama buna rağmen içimde çok güçlü bir annelik duygusu taşıyorum. Biyolojik çocuklarım yok ama arkadaşlarımın çocukları, yeğenlerim, evlatlarım, yavrularım… Onlara karşı hep koruyucu, kollayıcı bir his içindeyim. Yüzlerine bakarım, yeterince beslenmişler mi, üzülmüşler mi, birisi canlarını mı sıkmış. Hemen hissederim.” Duyar, Gülsüm Kabadayı’yla kurduğu bu içsel bağın, rolünü derinlemesine anlamasına yardımcı olduğunu da dile getiriyor. Duyar, “Gülsüm Kabadayı’yla duygusal olarak çok yakınız, adeta iki elmanın yarısı gibiyiz. O benden çok daha güçlü bir kadın. Engelli bir çocuğu, tüm çaresizliğine rağmen yüreğiyle sahiplenmek bambaşka bir şey. Keşke benim de onun kadar büyük bir gücüm olsaydı. Gerçekten gıpta ettiğim bir kadın Gülsüm Kabadayı.”
