Mustafa Kutlu bekleyenlerin hikayesini yazdı Mustafa Kutlu bekleyenlerin hikayesini yazdı

YENİ HAYAL OTELİ’NDE ÜMİTLER BİTMEZ

Necip Fazıl Kısakürek’in, “Ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar, ne de şeytan bir günahı, seni beklediğim kadar” mısralarında yer aldığı gibi, beklemek her insanın bilinçli veya bilinçsiz yaptığı bir şey. Gerçekçi olsun veya olmasın alttan alta herkesin bir şeyi beklediğine işaret ediyor Kutlu. Yeni Hayal Oteli’nin müdavimleri de işte bu bekleyişin ortasında ahbap oluyor birbiriyle. En başta otelin sahibi Hadi Bey, Yeni Hayal Yayınları’nı kurmayı bekliyor, Mürşide yeni çıkacak dergide şiirlerinin yayınlanmasını bekliyor, Muhabbet Kapısı’nın Dervişleri “Derdimiz” adlı dergiyi okuyup, bir gün “üstad”ın gelmesini bekliyor, cami cemaati sessizce ezanı beklerken, sinemacı Metin Koç TRT ve Kültür Bakanlığı’na verdiği projelerin geçmesini bekliyor…

Birbirine benzemeyen bunca insan nasıl “bekleme” kapısında buluşabiliyor peki? Yazar ona da açıklık getirmiş ve “bekleme”nin altını şöyle çizmiş: “Beklemek!.. Bir nevi geleceği tasarlamak. Hatta geleceği görmek. Acaba?! Yoksa inanmak mı? İnanmak ve ummak. Bir nevi ‘Her şey güzel olacak.’ Eh!.. Doğrusu ‘ümit ve korku arasında bulunmak’ değil mi? Evet. Aynı kapıya çıkar lakin biri ‘bilinemezin beklenmesi’ öteki ‘endişeli iyimserlik’!.. Beklemek; geniş ve derin.”

Mustafa Kutlu geçmişle günümüzü öyle bir harmanlıyor ki, evinden çok az çıkan, cep telefonu kullanmayan birisinin olaylara bu kadar hâkim olmasına şaşırıyorsunuz. Günümüz ödüllerine açık bir biçimde gönderme yapıyor Oyuncu Mehlika Deniz İnci karakteri üzerinden. Yılın Oyuncusu ödülünü alan sanatçı, devrime ihanet ettiği için suçlanıyor. “O ödülü almayacaktın. Aldın ve devrime ihanet ettin. İktidarın adamı oldun. Ortada ihanet edilecek bir devrim yoktu. O hikâye çoktan bitmişti. Bir serabın ardından koşmuş ve aldanmışlardı. Ödülü bana değil beni linç edenlere verselerdi, hepsi seve seve alırdı. Reddetmezlerdi” ifadeleri günümüz linç kültürünü özetliyor.

OKURUYLA KONUŞAN YAZAR

Mustafa Kutlu okuru bilir ki, karakterler, ayrıntıları anlatılarak birer birer dahil olur hikâyeye. Ayrıca Kutlu, okurlarıyla konuşarak yapar geçişleri. Birçok hikayesinde okura laf atan, ayrıntılandırmayı okura hitaben yapan yazar, okuruyla bağını hiç koparmaz. Şöyle der mesela: “O kadar kolay değil yazar efendi. Sen bir hikâye anlatıyorsun, misal Kerem ile Aslı gibi. Eeee!.. Onda dahi olup bitenler bir sebebe bağlanır. Esma’nın kardaşları var dediydin. Hani bu kardaşlar? …Ya makul bir okur ya edepli bir dinleyen olun, söze kıymet verin. Okuruyla kavga eden yazar olmayın Sayın Kutlu. Sizi seviyoruz.”

KANAAT EKONOMİSİ DE SIRASINI BEKLİYOR

Mustafa Kutlu, her hikâyesinde çocukluğunun geçtiği kırsala özlemini dile getiriyor. Ezanı Beklerken kitabının kapak tasarımını, Anadolu’nun cami bahçelerinde ezanı bekleyenleri çizerek yapmış. Özlem var ama dönüş mümkün değil gibi. Neden mümkün olmadığını da oluşturduğu karakterler üzerinden işliyor. Tüketim toplumu, kanaat ve şükür meselesi ise Kutlu’nun ihmal etmediği bir diğer konu. Kanaat Ekonomisi’nin temelinde toprağa inanç ve yeniden yüzümüzü ona döndürme arzusu var. “Kendini Aş Haddini Aşma” kitabındaki yazılar bunu detaylıca anlatıyor. Anlaşılan Kanaat Ekonomisi de günü geldiğinde uygulanabilir olmayı bekliyor.

Kaynak: Yeni Safak – Aktüel