Yıldız Holding Yönetim Kurulu Üyesi, pladis ve GODIVA Yönetim Kurulu Başkanı Murat Ülker, kişisel internet sitesinde yayımladığı ‘
Boykot ama kimi ve nasıl?’
başlıklı yazısını okurlarıyla paylaştı.
Murat Ülker’in yazısı şu şekilde;
Irak parçalandı, Suriye belirsizliğini koruyor. Lübnan ne durumda kimse bilmiyor. İsrail hep savaşta ve hem kendisi hem komşularının güvenliği yok. İran, Ortadoğu’nun ileri ülkelerinden geride, Afganistan’dan haber yok. Çin tehdit altında, ekonominin eski şaşası yok, Rusya ambargodan çok zarar gördü, Ukrayna hala savaşta, Doğu Avrupa ülkelerinin nüfusları azalmış durumda, Almanya artık Avrupa’nın dayısı değil, Fransa’da iç tehdit var, İngiltere’de pound güçlü ama iktidar değişti, Kanada ve Meksika, ABD tarafından tehdit ediliyor, ABD iç politikada bize benzemek derdinde mi?
Fakat tüm bunlar ne sadece jeopolitik ne de kaçınılmaz olaylar sonucu oluştu. Neredeyse hepsi demokrasi şampiyonu olan bu ülkelerin seçilmiş iktidarlarının aldıkları meşru ama haklı olmayan kararları yüzünden bu duruma geldi dünya.
Hiç hoş değil ve yakın zamanda düzelmesi de olası değil; zira bu hali hazırda olan, idarelerin halka arzettiği ve yetki aldığı konularla aksiyonları ve istenilenin tamamen farkı bir yönde vardıkları neticelerdir.
Raporun içinden bir alıntı:
Herkes her konuda herhangi bir şeyi boykot ediyor. Boykot ya talep düşüklüğü, ya da itibar kaybı ile etkili olur; ama olmuyor, niye? Ne yapmak gerek, biraz daha detaylı bakmak mı gerek?
Boykot ettiğimiz istenmeyen fiilleri kim niçin işliyor ve kime ne faydası var?
Şirketler devlet politikalarına ne kadar direnebilir?
Aynı lise ve üniversiteden mezun olduğumuzu öğrendiğim Cengiz Turhan, geçtiğimiz günlerde BM Özel Raportörü Francesca Albanese’nin
“Dev Dünya Şirketleri İsrail İle Soykırım Ekonomisi Kurdu”
başlıklı detaylı ve bana ilginç gelen bir yazı kaleme aldı.
Yazıda yukarıda sözünü ettiğim rapor üzerine tartışmalar var. Raportör Albanese’nin Gazze’de yaşananları yalnızca bir askeri operasyon olarak değil, bir küresel ekonomik çıkar ağı olarak tanımladığını yazmış. Ayrıca Lockheed Martin, Microsoft, Amazon, Palantir, Chevron, Maersk, ama bu firma geçen ay işgal altındaki Filistin topraklarıyla bağlantılı müşterilerin mallarını taşımayacağını açıkladı, Allianz gibi büyük şirketlerin İsrail’le işbirliği yaparak altyapıdan yapay zekâya, finanstan lojistiğe kadar birçok alanda bu sürece dahil olduğunu rapora dayanarak belirtmiş.
Hükümetlerin halklarına şirin göstererek diğer ülkelerin halklarının ekonomik, sosyal ve ailevi huzur ve refahlarını bozması, insan ölümlerine ve diğer ülkelerin parçalanmasına sebep oldukları hareketlerin önlenebilmesi onlara bu konuda yardımcı olan ve bundan nemalanan özel şirketlerin dahi yöneticilerinin mesul tutulmaları mı gerekmektedir? Bu ise serbest ticaretin de sonunu getirmeyecek midir ve de demokrasinin?
Boykot ettiğimiz istenmeyen fiilleri kim niçin işliyor ve kime ne faydası var?
Şirketler devlet politikalarına ne kadar direnebilir?
Aynı lise ve üniversiteden mezun olduğumuzu öğrendiğim Cengiz Turhan, geçtiğimiz günlerde BM Özel Raportörü Francesca Albanese’nin
“Dev Dünya Şirketleri İsrail İle Soykırım Ekonomisi Kurdu”
başlıklı detaylı ve bana ilginç gelen bir yazı kaleme aldı.
Yazıda yukarıda sözünü ettiğim rapor üzerine tartışmalar var. Raportör Albanese’nin Gazze’de yaşananları yalnızca bir askeri operasyon olarak değil, bir küresel ekonomik çıkar ağı olarak tanımladığını yazmış. Ayrıca Lockheed Martin, Microsoft, Amazon, Palantir, Chevron, Maersk, ama bu firma geçen ay işgal altındaki Filistin topraklarıyla bağlantılı müşterilerin mallarını taşımayacağını açıkladı, Allianz gibi büyük şirketlerin İsrail’le işbirliği yaparak altyapıdan yapay zekâya, finanstan lojistiğe kadar birçok alanda bu sürece dahil olduğunu rapora dayanarak belirtmiş.
Hükümetlerin halklarına şirin göstererek diğer ülkelerin halklarının ekonomik, sosyal ve ailevi huzur ve refahlarını bozması, insan ölümlerine ve diğer ülkelerin parçalanmasına sebep oldukları hareketlerin önlenebilmesi onlara bu konuda yardımcı olan ve bundan nemalanan özel şirketlerin dahi yöneticilerinin mesul tutulmaları mı gerekmektedir? Bu ise serbest ticaretin de sonunu getirmeyecek midir ve de demokrasinin?
Şirketler devlet politikalarına ne kadar direnebilir?
Aynı lise ve üniversiteden mezun olduğumuzu öğrendiğim Cengiz Turhan, geçtiğimiz günlerde BM Özel Raportörü Francesca Albanese’nin
“Dev Dünya Şirketleri İsrail İle Soykırım Ekonomisi Kurdu”
başlıklı detaylı ve bana ilginç gelen bir yazı kaleme aldı.
Yazıda yukarıda sözünü ettiğim rapor üzerine tartışmalar var. Raportör Albanese’nin Gazze’de yaşananları yalnızca bir askeri operasyon olarak değil, bir küresel ekonomik çıkar ağı olarak tanımladığını yazmış. Ayrıca Lockheed Martin, Microsoft, Amazon, Palantir, Chevron, Maersk, ama bu firma geçen ay işgal altındaki Filistin topraklarıyla bağlantılı müşterilerin mallarını taşımayacağını açıkladı, Allianz gibi büyük şirketlerin İsrail’le işbirliği yaparak altyapıdan yapay zekâya, finanstan lojistiğe kadar birçok alanda bu sürece dahil olduğunu rapora dayanarak belirtmiş.
Hükümetlerin halklarına şirin göstererek diğer ülkelerin halklarının ekonomik, sosyal ve ailevi huzur ve refahlarını bozması, insan ölümlerine ve diğer ülkelerin parçalanmasına sebep oldukları hareketlerin önlenebilmesi onlara bu konuda yardımcı olan ve bundan nemalanan özel şirketlerin dahi yöneticilerinin mesul tutulmaları mı gerekmektedir? Bu ise serbest ticaretin de sonunu getirmeyecek midir ve de demokrasinin?