Çocukluğumun kitapları gibi yazıyorum Çocukluğumun kitapları gibi yazıyorum

Sonraki haber

Faruk Yıldız

Yazar Faruk Yıldız’a çocuk edebiyatı ile ilgili sorularımızı yönelttik. Yıldız, ”Çocukken elimden bırakamadığım kitaplar nasıl yazılmışsa öyle yazmaya çalışıyorum. Kitaplarımın sevilmesini de buna bağlıyorum. İç sesimizi takip etmek işe yarıyor.” diyor.

Söz konusu çocuk kitapları olduğunda beklentiler yazar/ yayıncı/ çocuk okur/ ebeveyn hatta öğretmen için farklı olabiliyor. Çocuk kitaplarınızı kaleme alırken sizin öncelikli hedefiniz ve okurdan beklentiniz nedir?

İlk çocuk metniniz Gizemli Yaprağın Peşinde’de Hakan şifalı bir yaprağın peşine düşüyor ve belki de bu yaprak vesilesiyle hayatı değişiyor. Sizin gizemli yaprağınız nedir?

Benim için her şey Jules Verne’in Aya Yolculuk kitabını okuduğum gün başladı. Bayburt’ta, 90’ların soğuk bir kış gününü hayal edin. İlkokul ikinci sınıftaydım. Sobanın başına oturmuş, okuduğum kitabın sayfaları arasında kaybolmuştum. Düşünsenize, Türkiye’nin en küçük şehirlerinden birinde, sekiz yaşında bir çocuk elindeki kitap sayesinde defalarca aya gidip geliyor. Bundan daha gizemli ne olabilir? Okumak hayatın yaşadığım yerle sınırlı olmadığını, hayal gücüyle her yere ulaşabileceğimi hissettirdi. O günden sonra kitaplar arasında yolculuğum başladı. Aynı yıl öğretmenimi kaybettim. Yaşadığım kaybı ifade etmenin yolunu yazmakta buldum. Senelerce günlükler tuttum. Hiçbir zaman yazdıklarımı insanlarla paylaşmak, “yazar olmak” gibi bir hayalim olmadı. Ta ki 2014 yılına kadar. Eşimin desteğiyle öykülerimden birini Gençlik Spor Bakanlığının düzenlediği Genç Kalemler Öykü Yarışması’na yolladım. Ödül töreninde sevgili İskender Pala ile tanıştım. Daha doğrusu kendisi yazdıklarımla özel olarak ilgilendi. Çok şaşırmıştım. Sağ olsun, yazmaya devam etmem konusunda beni yüreklendiren İskender hocadır. Yaşadığım kırılma anlarından biri de buydu sanırım.

Bir tercihten çok zorunluluk. Kendini keşfetme her yaşta, hemen hepimizin esas meselesi. Ne okuyor ya da ne yazıyorsak bu keşfin bir parçasını tamamlamaya çalışıyoruz. Çocuk kitaplarında bu temanın daha baskın olması da doğal geliyor bana. Çocukluk ve ilk gençlikte hayata dair temel sorular filizleniyor. “Ben kimim, ne yapmalıyım, nasıl yaşamalıyım?” Kitaplar bu soruları sordukça çocuklarımızın ufkunu açıyor. Son dönemde çocuk edebiyatı eserlerinin daha nitelikli oluşunu da buna bağlamak mümkün.

Robi serisinin kahramanı Arda gibi derslerle aranızın çok da iyi olmadığını, Gizemli Yaprağın Peşinde’deki gibi hayatınızın bir kısmının Giresun’da geçtiğini biliyoruz. Hasan Ali Toptaş’tan ödünç alarak soracak olursak çocukluğunun elinden tutmuş bir yazar mısınız?

Çocuk edebiyatı yazarlarının pek çoğu, yetişkin edebiyatında olduğu gibi dergicilik kültüründen gelmiyor. Bunu bir sorun olarak görüyor musunuz?